H 10η Σεπτεμβρίου έχει καθιερωθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τη Διεθνή Ένωση για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας και τη διεθνή επιστημονική κοινότητα ως η Παγκόσμια Ημέρα για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας, προκειμένου να ενεργοποιηθεί η κοινή γνώμη με στόχο την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση του πληθυσμού στα πεδία της πρόληψης της αυτοκτονίας Δυνητικά αφορά τον καθένα, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής ή κοινωνικοοικονομικής τάξης. Σ’ αυτόν τον άξονα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, συστήνει ήδη από το 1990 την καθολική αναγνώριση της αυτοκτονίας ως ζήτημα δημόσιας υγείας και την ανάπτυξη εθνικών προγραμμάτων πρόληψης, τα οποία θα είναι διασυνδεδεμένα με τις πολιτικές δημόσιας υγείας.
Κάθε χρόνο 703.000 άνθρωποι αυτοκτονούν και υπάρχουν πολλοί περισσότεροι άνθρωποι που επιχειρούν αυτοκτονία. Κάθε αυτοκτονία είναι μια τραγωδία που επηρεάζει οικογένειες, κοινότητες και ολόκληρες χώρες και έχει μακροχρόνιες επιπτώσεις στους ανθρώπους που έχουν μείνει πίσω. Η αυτοκτονία συμβαίνει καθ 'όλη τη διάρκεια ζωής και ήταν η τέταρτη κύρια αιτία θανάτου σε ηλικίες 15-29 ετών παγκοσμίως παγκοσμίως το 2019.
Η αυτοκτονία δεν συμβαίνει μόνο σε χώρες υψηλού εισοδήματος, αλλά είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο σε όλες τις περιοχές του κόσμου. Στην πραγματικότητα, πάνω από το 77% των παγκόσμιων αυτοκτονιών συνέβησαν σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος το 2019.
Η αυτοκτονία αποτελεί ένα σοβαρό πρόβλημα δημόσιας υγείας. Ωστόσο, οι αυτοκτονίες μπορούν να αποφευχθούν με έγκαιρες, τεκμηριωμένες και συχνά χαμηλού κόστους παρεμβάσεις. Για να είναι αποτελεσματικές οι εθνικές παρεμβάσεις απαιτείται μια ολοκληρωμένη στρατηγική πρόληψης αυτοκτονιών με πολυτομεακές δράσεις.
Ποιος κινδυνεύει;
Ενώ η σχέση μεταξύ αυτοκτονίας και ψυχικών διαταραχών (συγκεκριμένα, κατάθλιψη και διαταραχές χρήσης αλκοόλ) είναι καλά εδραιωμένη σε χώρες υψηλού εισοδήματος, πολλές αυτοκτονίες συμβαίνουν παρορμητικά σε στιγμές κρίσης με κατάρρευση της ικανότητας αντιμετώπισης του στρες της ζωής, όπως οικονομικά προβλήματα, διάλυση σχέσεων ή χρόνιος πόνος και ασθένεια.
Επιπλέον, η σύγκρουση, η καταστροφή, η βία, η κατάχρηση ή η απώλεια και ένα αίσθημα απομόνωσης συνδέονται έντονα με την αυτοκτονική συμπεριφορά. Τα ποσοστά αυτοκτονιών είναι επίσης υψηλά μεταξύ των ευάλωτων ομάδων που υφίστανται διακρίσεις, όπως οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. λεσβίες, τα μέλη των άτομα LGBTI. και κρατούμενοι. Ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου για αυτοκτονία είναι μια προηγούμενη απόπειρα αυτοκτονίας.
Πρόληψη
Οι αυτοκτονίες μπορούν να αποφευχθούν. Υπάρχει μια σειρά μέτρων που μπορούν να ληφθούν τα οποία πρέπει να συμβαδίζουν με τους ακόλουθους βασικούς πυλώνες: ανάλυση της κατάστασης, πολυτομεακή συνεργασία, ευαισθητοποίηση, ανάπτυξη ικανοτήτων, χρηματοδότηση, επιτήρηση και παρακολούθηση και αξιολόγηση.
Οι προσπάθειες πρόληψης των αυτοκτονιών απαιτούν συντονισμό και συνεργασία μεταξύ πολλών τομέων της κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένου του τομέα της υγείας και άλλων τομέων όπως η εκπαίδευση, η εργασία, η γεωργία, οι επιχειρήσεις, η δικαιοσύνη, το δίκαιο, η άμυνα, η πολιτική και τα μέσα ενημέρωσης. Αυτές οι προσπάθειες πρέπει να είναι ολοκληρωμένες και ολοκληρωμένες, καθώς καμία προσέγγιση από μόνη της δεν μπορεί να έχει αντίκτυπο σε ένα τόσο σύνθετο ζήτημα όπως η αυτοκτονία.
Στίγμα
Το στίγμα, ιδιαίτερα γύρω από τις ψυχικές διαταραχές και την αυτοκτονία, σημαίνει ότι πολλοί άνθρωποι που σκέφτονται να αυτοκτονήσουν ή που έχουν επιχειρήσει αυτοκτονία δεν αναζητούν βοήθεια και ως εκ τούτου δεν λαμβάνουν τη βοήθεια που χρειάζονται. Η πρόληψη της αυτοκτονίας δεν έχει αντιμετωπιστεί επαρκώς λόγω της έλλειψης συνειδητοποίησης της αυτοκτονίας ως μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας και του ταμπού σε πολλές κοινωνίες να το συζητήσουμε ανοιχτά. Μέχρι σήμερα, μόνο μερικές χώρες έχουν συμπεριλάβει την πρόληψη της αυτοκτονίας στις προτεραιότητες της υγείας τους και μόνο 38 χώρες αναφέρουν ότι έχουν εθνική στρατηγική πρόληψης αυτοκτονιών.
Η ευαισθητοποίηση της κοινότητας και η κατάργηση του ταμπού είναι σημαντική για τις χώρες να σημειώσουν πρόοδο στην πρόληψη της αυτοκτονίας.
Ποιότητα δεδομένων
Σε παγκόσμιο επίπεδο, η διαθεσιμότητα και η ποιότητα των δεδομένων για αυτοκτονία και απόπειρες αυτοκτονίας είναι φτωχή. Μόνο περίπου 80 κράτη μέλη διαθέτουν ζωτικής σημασίας ζωτικής σημασίας δεδομένα καταχώρισης που μπορούν να χρησιμοποιηθούν άμεσα για τον υπολογισμό των ποσοστών αυτοκτονιών.
Πηγή: https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/suicide, 17 Ιουνίου 2021